Thuis: dat is zoeken zeg. Als ik beelden zoek waarbij ik denk: ja! Dat is thuis!, dan zie ik vooral foto’s van ons huidige thuis en soms van Rotterdam. Ik heb me al eerder thuis gevoeld, laat ik dat vooral niet vergeten. Thuis: een huis, een plek, een moment dat ik me herinner omdat alles klopte en ik thuiskwam, bij mijzelf of bij iemand anders. Ik kijk er nu naar en denk: oh ja, dat was toen thuis. Als ik dat dáár zag, dan wist ik dat ik er hoorde, of ik zette iets op dat plekje neer, omdat ik daar thee wilde zetten en daar ontbijten en daar met mijn voeten op stappen als ik had gedoucht. Ik denk: maar nu ben ik nog meer thuis, dit huis dus, het is nu december en ik ben gelukkig, want dit is mijn plek, er wonen goede mensen in de buurt, morgen ga ik naar kantoor en daar ben ik ook thuis, vanmiddag kwam een vriendje spelen en het is fijn hier mensen te ontvangen want dit is onze plek, hier staat het lekkerste bedje, hier staan alleen maar lekkere dingen in de koel- en voorraadkast want ik heb’m zelf gevuld. Ik besef hoe waardevol thuiszijn is, zeker als ik bedenk dat niet iedereen een thuis heeft. Thuiskomen, dat kan zomaar je liefste droom zijn en ik heb dat al, elke dag weer. Als we op stap gaan, lekker een nachtje ergens slapen, een vakantiegevoel, dan komt daarna weer dat heerlijke thuiskomen.